Las vocalas
Las consonantas
L'occitan de Lemosin
L'occitan de Provença
Las assimilacions consonanticas
Los fonèmas
Correspondéncias foneticas entre occitan, francés, anglés, portugués e castelhan

L'ALFABET

I a vint-e-tres letras dins l'alfabet occitan, cinc vocalas e dètz-e-uèch consonantas:
    a [a], b [be], c [se], d [de], e [e], f ['Ɛfo], g [dʒe], h ['atʃo], i [i], j [dʒi], l ['Ɛlo], m ['Ɛmo],
    n ['Ɛno], o [ɔ], p [pe], q [ky], r ['Ɛrro], s ['Ɛso], t [te], u [y], v [ve], x ['itso], z [i'zƐto].
Son consideradas coma femeninas en la màger part dels cases:
    — una s mai una i fan si.
Quand o son pas, i a pas que las letras que lor pronóncia s'acaba amb [o] que rèsten femeninas. Per çò qu'es dels occitans que fan pas la diferéncia entre b e v, la primièra se pòt sonar b naut o b de Bordèu e la segonda v bas o v de Valença. En mai d'aquò, los gascons li dison [ʒe] o [je] a la g e [ʒi] o [ji] a la j.

Òm tròba pas k [ka], w [be'dubble] e y [i'grƐk] que dins de paraulas d'origina estrangièra:
    — lo kibbotz [lukib'buts] e
    — lo watt [lu'wat].

En gascon, s'emplega çò que s'apèla un ponch naut (·), coma en catalan, per defugir qu'una n o una s seguidas per una h se digan [ɲ] o [ʃ], respectivament:
    — l'in·hèr [lin'hƐr] e
    — es·huelhar [esɥe'ʎa].

LAS VOCALAS

L'a se ditz totjorn [a], levat en posicion finala o escricha á, qu'alara se tresmuda en [o], [ɔ] en lemosin, [Ə] en gascon. En provençal, l'á finala se fa [e] e l'a finala se pronóncia siá [a] siá [ɔ]:
    — lo cat [lu'kat],
    — parli ['parli],
    — amb [an],
    — cantar [kan'ta],
    — lo plexiglàs [lupletsi'ɣlas] mas
    — la fila [la'filo], [la'filɔ], [la'fila] o [la'filƏ] e
    — aviá [a'ßjo], [a'vje] [a'vjɔ] o [a'vjƏ].
En Roergue, en Auvèrnhe e mai en Lemosin, l'a atòna se ditz [ɔ]:
    — alarma [ɔ'larmɔ].

L'e se ditz totjorn [e]. Quand s'escriu è, se pronóncia [Ɛ]:
    — la television [lateleßi'zju],
    — francés [fran'ses],
    — nàisser ['najse] mas
    — miègjorn [mjƐd'dʒur].

L'i se ditz [i] o [j] amb una autra vocala:
    — cresi ['krezi],
    — lo paradís [lupara'dis]
    — partir [par'ti] mas
    — aicí [aj'si] e
    — l'avion [la'ßju].
Cal notar que lo pronom ieu e l'expression idiomatica i a (a totes los tempses) menan pas a la casuda de l'e quand son plaçats dirèctament aprèp que, se e de. Aital tenèm:
    — de còps que i a [dekɔtske'ja],
    — sabiái pas se i aviá d'aiga /seja'ßjo/ e
    — luènh de ieu [lɥƐnde'jew] mas
    — n'i a pas pus [njapa'pys] e
    — l'ieu e l'aquò [ljewela'kɔ].

L'o se ditz totjorn [u] mas amb l'accent grèu, ven [ɔ]:
    — bonjorn [bun'dʒur],
    — amorós [amu'rus] mas
    — lo fotbòl [lufub'bɔl].

L'u se ditz [y], levat dins una diftonga. Quand precedís l'autra vocala, es [ɥ]; quand la sèc, es [w]. Davant o o ò, se fa [j]:
    — sulfuric [sylfy'rik],
    — lo perdessús [luperde'sys],
    — lo malaür [lumala'yr] mas
    — luènh [lɥƐn],
    — Dieu [diw],
    — lo buòu [lu'bjɔw] e
    — lo cuol [lu'kjul].
L'unica excepcion a la règla es aquesta:
    — suau [sjaw].

LAS CONSONANTAS

Coma en alemand, las consonantas vosadas b, d, g, v e z s'eissordan quand se tròban a la fin d'un mot:
    — lo vèrb [lu'bƐrp],
    — tard [tart],
    — larg [lark],
    — resòlv [rre'zɔlf] o [rre'zɔlp] e
    — la patz [la'pats].
En mai d'aquò, mas subretot en Lengadòc, pòt arribar que los grops consonantics -bl- e -gl- s'eissorden tanben a l'intervocalica, çò que dona:
    — inacceptable [inatset'taple] per [inatset'tabble], e
    — sanglaçar [saŋkla'sa] per [saŋgla'sa].
Las doas prononciacions son perfièchament corrèctas e validas.

La b e la v se dison [b] a l'iniciala, [ß] entre doas vocalas e [p] en posicion finala:
    — Bordèu [bur'dƐw],
    — la vaca [la'bako],
    — dobèrt [du'ßƐrt],
    — lavar [la'ßa] e
    — l'arab [la'rap].

La c se ditz [s] davant e e i, [k] davant a, o e u, e en posicion finala:
    — lo cèl [lu'sƐl],
    — facil [fa'sil],
    — lo camin [luka'mi],
    — lo còp [lu'kɔp],
    — cutanèu [kyta'nƐw] e
    — l'amic [la'mik].

La d se ditz [d] a l'iniciala, [ð] entre doas vocalas e [t] en posicion finala:
    — la dama [la'damo],
    — cada ['kaðo] e
    — lo sud [lo'syt].

L'f se ditz totjorn [f]:
    — fòrça ['fɔrso].

La g se ditz [dʒ], [dz] o [ʒ] davant e e i; [g] a l'iniciala davant a, o e u; [ɣ] entre doas vocalas e [k] o [tʃ] en posicion finala:
    — las gents [la'dʒens], [la'dzens] o [la'ʒens],
    — la girafa [ladʒi'rafo], [ladzi'rafo] o [laʒi'rafo],
    — gris [gris],
    — pagar [pa'ɣa],
    — larg [lark] e
    — lo puèg [lu'pɥƐtʃ].

L'h se ditz totjorn [h] a l'iniciala o aprèp un ponch naut en gascon, levat quand aqueste sèc una s:
    — la hilha [la'hiʎo] e
    — l'in·hèr [lin'hƐr] mas
    — es·huelhar [esɥe'ʎa].

La j se ditz totjorn [dʒ], [dz] o [ʒ]:
    — jamai [dʒa'maj], [dza'maj] o [ʒa'maj].

L'l se ditz totjorn [l]:
    — los [lus].

L'm se ditz totjorn [m], levat en posicion finala, ont ven [n]:
    — març [mars] mas
    — lo lum [lu'lyn].

 L'n se ditz totjorn [n], levat en posicion finala, ont mai que mai se pronóncia pas:
    — la nuèch [la'nɥƐtʃ] e
    — lo pan (de muralha) [lu'pan] mas
    — lo pan (de manjar) [lu'pa].

La p se ditz totjorn [p]:
    — la patz [la'pats].

La q, associada a una u, se ditz totjorn [k]. S'es una ü, se pronóncia [kw]:
    — qui [ki] e
    — l'eqüacion [lekwa'sju].

L'r se ditz [rr] a l'iniciala e [r] dins tots los autres cases, levat en posicion finala, ont mai que mai se pronóncia pas. En França, òm entend tanben [R] e [ʁ].
    — rar [rrar], [Rar] o [Raʁ],
    — militar (adjectiu) [mili'tar] o [mili'taʁ] mas
    — militar (vèrb) [mili'ta].

L's se ditz [s] a l'iniciala e en posicion finala, e [z] entre doas vocalas:
    — lo sorire [lusu'rire] e
    — la casa [la'kazo].

La t se ditz totjorn [t]. En Gasconha, -th se pòt prononciar [t], [tj] o mai [tʃ]:
    — lo tren [lu'tren] e
    — bèth [bƐt], [bƐtj] o [bƐtʃ].

La v se ditz [v] en Provença, Lemosin e mai Auvèrnhe, quina que siá sa posicion dins lo mot:
    — la vertat [laver'tat].

ch se ditz [tʃ] o [ts]; ç se ditz [s]; lh se ditz [ʎ] o [j], levat en posicion finala, ont se fa [l], e nh se ditz [ɲ], levat tanben en posicion finala, ont se fa [n]:
    — la chimenèia [latʃime'nƐjo] o [latsime'nƐjo],
    — çò [sɔ],
    — la filha [la'fiʎo] o [la'fijo] mas lo filh [lu'fil], e
    — l'anhèl [la'ɲƐl] mas contunh [kun'tyn].

I a tanben una [z] eufonica aprèp la preposicion a (e abans tota vocala fòra d'una semivocala) e abans i (e aprèp una vocala fòra d'una semivocala) que s'escriu pas:
    — vau a Albi [bawaz'albi],
    — tòca-i se gausas /tɔko'zi/ e
    — fasètz de ben a un ase e vos pagarà amb de pets /azyn'aze/.
En mai, amb lo pronom neutre o, quand es plaçat aprèp que o de, s'ausís aquesta meteissa [z] eufonica. Cal notar l'abséncia d'elision qu'aquò ven ambe.
    — soscatz ben davant de o far [dezu'fa],
    — sabiái pro que o diriás [kezudi'rjos], mas
    — s'o voliái, seriái celèbre [subu'ljoj].

L'OCCITAN DE LEMOSIN

Lo lemosin se senhala per una pronóncia particulara qu'empacha pr'aquò pas sa bona compreneson per d'autres occitans. En general, es una tendéncia a tancar las realizacions vocalicas que son dobèrtas en la màger part dels païses d'Òc. Nos contentarem amb las espicificitats mai remarcablas.

-ò- se ditz [o]:
    — la pòrta [lɔ'portɔ].

-uè- se pronóncia [∅]:
    — luènh [l∅n].

Dins de mots usuals e sens sufix, l's aprèp una vocala autra que e, s'amudís en alongar aquesta darrièra:
    — lo plastre [lupla:'tre] mas
    — plastrar [plas'tra].
Aquí perqué los lemosins tenon pas çò que los francimands li dison l'accent del sud quand parlan francés. Lor es plan mai facil d'imitar la prononciacion dels parisencs:
    — Lemosin: la còsta [lɔ'ko:tɔ] ven la côte [la'kotƏ], qu'es corrècte en francés, mentre
    — Occitània miègjornala: la còsta [la'kɔsto] ven la côte [la'kɔtƏ], qu'es incorrècte.
Cal notar qu'una sillaba longa pòrta totjorn l'accent tonic en lemosin, çò qu'a per efièch de balhar a qualquas paraulas una pronóncia inabituala pels autres occitans:
    — Lemosin: lo baston [lu'ba:tũ] mas
    — Occitània: lo baston [lubas'tu] o [lubas'tun].

La v sempre se pronóncia [v], a l'encontrari del lengadocian:
    — la valor [lɔvɔ'lur] per [laba'lur].

I a de vocalas nasalas que se tròban en cada sillaba, tonica o pas, acabada per una n o mai una m, quand aquesta es seguida per una autra consonanta o mai en posicion finala. Aquò's pas exclusivament lo cas de l'occitan de Lemosin que s'encontra atanben en gascon e mai en provençal:
    — lo lanç [lu'lãs],
    — vendut [vẽ'dy],
    — trincar [trῖ'ka],
    — confondre [kũ'fũdre] e
    — funtar [fỹ'ta].

Las consonantas finalas orfanèlas, coma endacòm mai en Occitània, e benlèu jos l'influéncia del francés, son mai que mai mudas, a l'excepcion de l'r, levat a l'infinitiu. Cal prene en compte que l'amudiment d'una consonanta finala mena sovent a la tancadura de l'e que las precedís:
    — freg [fre],
    — l'interès [lῖte're],
    — lo sac [lu'sa],
    — la beutat [lɔbew'ta] mas
    — las beutats [lazbew'tats].

-ch e -tz a la fin d'un mot tanpauc se dison:
    — lo lach [lu'la] e
    — venètz [ve'ne] mas
    — lo prètz [lu'prets] o [lu'pres].

-lh final s'amudís aprèp una i e se pronóncia [j] aprèp cada autra vocala:
    — lo filh [lu'fi],
    — lo solelh [lusu'lej] e
    — lo trabalh [lutra'baj].

-nh final entraïna la nasalizacion de la vocala que precedís:
    — l'estanh [lej'tã].

Per las paraulas pus usualas, coma en provençal e mai en gascon, l's del grop es, en quina posicion que siá, tend a se vocalizar en [j], subretot al nòrd de Lemosin. L'e ven tancada:
    — l'escòla [lej'kolɔ],
    — mesme ['mejme],
    — la fèsta [lɔ'fejtɔ] e
    — los òmes [luzo'mej].
Pels autres mots, lo cambiament a pas luòc:
    — escandalós [eskãda'lu] e
    — l'esquisofrenia [leskizufre'niɔ].
Del meteis biais, l'adjoncion d'un sufix anulla la vocalizacion:
    — bèstia ['bejtjɔ] mas bestiòla [bes'tjolɔ],
    — l'escòla [lej'kolɔ] mas l'escolan [lesku'lã].
De còps que i a, aquò ajuda a diferenciar los dos senses d'un sol mot:
    — esperar (atenda) [ejpe'ra] mas esperar (sentiment) [espe'ra].

Fin finala, las assimilacions consonanticas tipicas del lengadocian se fason pas en lemosin:
    — Occitània [uksi'tanjɔ].

L'OCCITAN DE PROVENÇA

La prononciacion provençala se destria pas que pro pauc de la de l'occitan central. Ça que la, existisson de particularitats qu'anam çai estudiar.

L'a finala se pòt dire de dos biaisses, [ɔ] essent lo pus corrent:
    — la bana [la'banɔ] o [la'bana].
Quand s'escriu á en posicion finala, ven [e]:
    — la foliá [lafu'lje].

Qualques mots d'usatge corrent tals coma bon, pòrta o fòrt an l'o que se diftonga en [wɔ], quina que siá sa pronóncia originala:
    — bon [bwɔn] per [bun],
    — la pòrta [la'pwɔrtɔ] per [la'pɔrto] e
    — fòrt [fwɔrt] per [fɔrt].

Del meteis biais, l'o iniciala a tendéncia a se diftongar e venir [uw]:
    — l'oliva [luw'livɔ] per [lu'lißo].

L'l finala coma en portugués de Brasil per exemple, s'es velarizada e se ditz [w], çò qu'empacha pas un femenin en -ala, -èla, -ila e -òla per las terminasons en -al, -èl, -il e -òl:
    — final [fi'naw] e finala [fi'nalɔ],
    — bèl [bƐw] e bèla ['bƐlɔ],
    — util [y'tiw] e utila [y'tilɔ] e
    — fòl [fɔw] e fòla ['fɔlɔ].

L'r dobla o iniciala, coma en francés, se pronóncia [R]:
    — rar [Rar] e
    — la barra [la'baRɔ].

La v se ditz tostemps [v], coma en Lemosin:
    — lo vèrb [lu'vƐrp].

Arriba tanben que l's tombe a l'intervocalica, mai que mai a l'èst e al centre de Provença:
    — amorosa [amu'ruɔ] per [amu'ruzo].

S'endeven que lh en posicion centrala se reduga a l'iòd:
    — la filha [la'fijɔ].

En general e coma en occitan de lemosin, las consonantas finalas orfanèlas s'amudisson, a l'excepcion de l'n e de l'r quand senhala pas un infinitiu:
    — l'abitud [labi'ty].

Las diftongas [aj] e [aw] se tancan en [ej] e [ɔw]. Aital avèm:
    — lo pairin [lupej'rin] e
    — la pausa [la'pɔwzɔ].

Las formas femeninas dels noms e adjectius en -aire e -eire son tipicas. Son respectivament -arèla o mai -airitz, e -erèla o mai -eiritz:
    — lo cantaire [lukan'tejre] ven la cantarèla [lakanta'rƐlɔ] o la cantairitz [lakantej'rits], e
    — lo vendeire [luven'dejre] ven la venderèla [lavende'rƐlɔ] o la vendeiritz [lavendej'rits].

L'article plural provençal, les, es lo meteis per ambedós genres, çò que provòca l'adaptacion de las contraccions correspondentas:
     — les òmes [lei'zɔme],
     — les femnas [lei'fennɔ] e
     — parli des dos [dej'dus].
Per çò qu'es d'als, se ditz [aj] e [ajz] davant d'una vocala.

Cal egalament mencionar que los substantius en -ion son de còps que i a prononciats [jen], subretot al còr de Provença:
    — l'accion [lak'sjen].

Òm remarca, coma en gascon e mai en lemosin mas pus leugièrament, la nasalizacion de las sillabas acabadas amb -n e -m en posicion finala o seguidas per una autra consonanta:
    — la santetat [lasãnte'ta].

LAS ASSIMILACIONS CONSONANTICAS

L'occitan accèpta pas lo tust de cèrtas consonantas que son consideradas incompatiblas e desplasentas d'ausir. N'i a un grand nombre tant dedins dels mots coma entre doas paraulas.

-bd- se pronóncia [dt]:
    — ebdomadari [edtuma'dari].

-tl- se pronóncia [ll]:
    — l'espatla [les'pallo].

-cc-, -cs-, -bs- e -ps- se pronóncian [ts]:
    — l'accès [la'tsƐs],
    — Occitània [utsi'tanjo],
    — lo taxi [lu'tatsi],
    — los bècs [luz'bƐts],
    — absolut [atsu'lyt] e
    — los còps [lus'kɔts].

-gm-, -tm- e -dm- se pronóncian [mm]:
    — l'enigma [le'nimmo],
    — la setmana [lasem'mano] e
    — admirar [ammi'ra].

-bn-, -cn-, -gn-, -mn- e -tn- se pronóncian [nn]:
    — l'abnegacion [lanneɣa'sju],
    — tecnic [ten'nik],
    — lo signe [lu'sinne],
    — la femna [la'fenno] e
    — etnic [en'nik].

-bt-, -ct-, -pt-, -ft- e -gd- se pronóncian [tt]:
    — dissabte [di'satte],
    — lo doctor [ludut'tu],
    — acceptar [atset'ta],
    — la diftonga [ladit'tuŋgo] e
    — regde ['rrette].

Dins las paraulas que començan amb de prefixes coma ab-, sub-, ob- o ad-, la consonanta que sèc immediatament pren l'avantatge o se repetís:
    — abjècte [a'dʒƐtte],
    — subjugar [sydʒy'ɣa],
    — obténer [ut'tene] e
    — advèrbi [ab'bƐrbi].

Entre dos mots, la consonanta iniciala del segond absorbís la finala del primièr:
    — de tot còr [detuk'kɔr],
    — còp sec [kɔs'sec] e
    — dètz minutas [demmi'nytos].

LOS FONÈMAS

I a dètz vocalas:
    — [a] de cinemà, escricha a (levat a la finala), à (accent tonic) o -ar (vèrb);
    — [Ɛ] de pè, escricha è (accent tonic) o -èr (finala);
    — [e] de det, escricha e, é (accent tonic), -er (vèrb) o á (finala);
    — [i] de vin, escricha i, í (accent tonic) o -ir (vèrb);
    — [y] de luna, escricha u (levat dins las diftongas) o ú (accent tonic);
    — [ɔ] de ròc, escricha ò (accent tonic);
    — [o] de femna, escricha -a o á (accent tonic); 
    — [∅] de luènh, escricha -uè;
    — [u] de carbon, escricha o, ó (accent tonic) o -on e
    — [Ə] de pòrta, escricha -a.

I a cinc vocalas nasalas:
    — [ã] de lanç, escricha an, am o -anh;
    — [ẽ] de vent, escricha en, -em o -enh;
    — [ῖ] de trincar, escricha in, im o -inh;
    — [ũ] de fondre, escricha on o -om;
    — [ỹ] de fum, escricha un o -um.

I a tres semivocalas:
    — [j] de dièsi, escricha i (dins una diftonga);
    — [w] de liure, escricha ü (primièra mitat d'una diftonga) o u (segonda mitat) e
    — [ɥ] de suènh, escricha u (primièra mitat d'una diftonga).

I a onze diftongas:
    — [aj] de aiga, escricha ai;
    — [aw] de claure, escricha au;
    — [Ɛj] de lèit, escricha èi;
    — [Ɛw] de nèu, escricha èu;   
    — [ej] de creire, escricha ei;
    — [ew] de beure, escricha eu;
    — [ɔj] de còire, escricha òi;
    — [ɔw] de plòure, escricha òu;
    — [uj] de soi, escricha oi;
    — [iw] de viure, escricha iu o -ieu e
    — [yw] de cuu, escricha -uu.

I a tretze parèlhs semivocalics:
    — [ɥi] de produit, escricha ui;
    — [ɥƐ] de fuèlha, escricha uè;
    — [jɔ] de luòc, escricha uò o iò;
    — [jo] de solidària, escricha -ia;
    — [jƐ] de fièra, escricha iè o -ièr;
    — [je] de pietat, escricha ie;
    — [ja] de dialòg, escricha ia;
    — [ju] de cuol, escricha uo;
    — [wa] de qüadragenari, escricha -ua- o -üa- (aprèp q);
    — [wƐ] de oèst, escricha oè;
    — [we] de oelha, escricha oe;
    — [wi] de whisky, escricha whi e
    — [wɔ] de bona, escricha ò o o.

I a doas tripletas semivocalicas:
    — [jɔw] de buòu, escricha uòu e
    — [jaw] de suau, escricha uau.

I a vint-e-cinc consonantas:
    — [b] de ben, escricha b- o v-;
    — [ß] de lava, escricha -b- o -v-;
    — [p] de poma, escricha p;
    — [d] de dire, escricha d-;
    — [ð] de ròdol, escricha -d-;
    — [t] de tard, escricha t o -d;
    — [f] de fin, escricha f;
    — [v] de Provença, escricha v ou w;   
    — [g] de gas, escricha g-;
    — [ɣ] de negar, escricha -g-;
    — [k] de quatre, escricha c (amb a, o e u), -g o qu;
    — [l] de lop, escricha l ou -lh;
    — [ʎ] de palha, escricha lh (levat a la finala);
    — [m] de maire, escricha m;
    — [n] de nas, escricha n, -m o -nh;
    — [ŋ] de long, escricha n (dins ng, nc o nqu);
    — [ɲ] de sénher, escricha nh;
    — [r] de fraire, escricha -r- o -r (levat a l'infinitiu);
    — [R] de res, escricha r- o -r-;
    — [ʁ] de bar, escricha -r;
    — [ʃ] de Fois, escricha -is, -ish, -ish- o -sh;
    — [z] de ròsa, escricha -s- (entre vocalas), z o ∅ (aprèp a e abans i);
    — [ʒ] de jos, escricha j-, -j-, g- o -g- (amb e e i) e
    — [h] de hrair, escricha h-.

I a sièis consonantas doblas:
    — [rr] de rota, escricha r- o rr;
    — [dʒ] de genre, escricha j-, -j-, g- o -g- (amb e e i);
    — [tʃ] de fach, escricha ch o -g;
    — [ts] de parlatz, escricha ch, -tz o -ts;
    — [dz] de tretze, escricha -tz-, ch o x (abans una vocala) e
    — [tj] de Murèth, escricha -th.

CORRESPONDÉNCIAS FONETICAS

Cal legir lo tablèu que sèc coma indicatiu de la prononciacion pels que comprenon pas l'alfabet fonetic internacional. Los fonèmas subrelinhats en verd son identics al parlar occitan; los en blau son aproximatius:

	Occitan	Francés	Anglés	Portugués	Castelhan
[a]o     [Ɛ]o     [e]o     [i]o     [y]o     [ɔ]o     [o]o     [∅]     [u]o     [Ə]o o     [ã]o     [ẽ]o     [ῖ]o     [ũ]o     [ỹ]o o     [j]o     [w]o     [ɥ]o o     [aj]o     [aw]o     [Ɛj]o     [Ɛw]o        [ej]o     [ew]o     [ɔj]o     [ɔw]o     [uj]o     [iw]o     [yw]o o     [ɥi]o     [ɥƐ]o     [jɔ]o     [jo]o     [jƐ]o     [je]o     [ja]o     [ju]o     [wa]o     [wƐ]o     [we]o     [wi]o     [wɔ]o o     [jɔw]o     [jaw]o o     [b]o     [ß]o     [p]o     [d]o     [ð]o     [t]o     [f]o     [v] o       [g]o     [ɣ]o     [k]o     [l]o     [ʎ]o     [m]o     [n]o     [ŋ]o     [ɲ]o     [r]o     [R]o     [ʁ]o     [s]o     [ʃ]o     [z]o     [ʒ]o     [h]o o     [rr]o     [dʒ]     [tj]oo     [tʃ]o     [ts]o     [dz]o	lo cinemà lo pè lo det lo vin la luna lo ròc la femna luènh (Lim.) lo carbon la pòrta (Gas.) o lo lanç (L/P/G) o lo vent (L/P/G)o trincar (L/P/G)o fondre (L/P/G)o lo fum (L/P/G)o o lo dièsi liure lo suènh l'aiga claure lo lèit la nèu creire Euròpa còire plòure ieu soi viure lo cuu (Gas.) lo produit la fuèlha lo luòc solidària la fièrtat la pietat lo dialòg lo cuol lo qüadragenari l'oèst l'oelha lo whisky bona (Pr.) lo buòu suau lo ben la lava lo papièr dire lo ròdol tard l'infinit la vertat (L./Pr.) lo gas la negacion quatre lo lop la palha la maire lo nas long lo sénher lo fraire res (Fr.) lo bar (Fr.) lo sant Fois (Gas.) la ròsa lo jardin lo hrair (Gas.) la rota lo genre bèth (Gas.)o lo fach vos parlatz tretze	le cinéma la fête l'été ici la lune le roc allô seul le fou la porte o la lanceo le paino dringo la macumbao la luneeo o le dièse oui la pluie le bail Raoul le soleil le néophyte le crayon Séoul le boyard le plouc le fenouil le sioux du wolof le produit l'écuelle la fiole la radio la fierté la piété le dialogue le bayou l'oiseau l'ouest la bouée le whisky le wok le viol miaou le bien le laboratoire le papier dire la ronde tard l'infini la vérité le gaz la négation quatre le loup le lieu la mère le nez le parking le seigneur le frère (Rur.) rien le bar le saint le chapeau la rose le jardin rare la route (Rur.) le badge tienso le match le tsar la pizza	rapid rare to set the sea the good the boy to flow the fur the food the summer o the glanceo the gleno the gremlino the boono greeno o yes we to swear the sign the clown the prayer the flair the way leonine the ploy so alleluia the peer the doo-wop quick to sweat the yoghurt the yo-yo yellow to yell the yard you to quack to wear the West we are to walk the yolk the coy owl to be the laboratory the paper direct the booth practical the infinite very the gas the negation the stack lonely Valium the mother the nose the parking-lot the opinion friendly (Scot.) the loch (Scot.) near the saint the shoe the rose the measure the hype the road (Scot.) the juice patioo the champion the cats the moods	o cinema o pé o dedo o vinho a lua só o tricô o jóquei o futebol a saudade (Por.) o o flão o ventooo o fimo a bundao a marimbao o a papaia a água o quadrado eu saio a fauna cheio o céu eu sei a Europa a goiaba o sol eu fui ele viu o Wilson tranqüilo o joelho o nióbio o nhoque o tié a ciência o piá miúdo o quarto o oeste o coelho o uísque o watt foi olvidado sei augurar o bem o laboratório o papel dizer Londres tarde o infinito a verdade o gas a negação quatro o lobo a palha a mãe o nariz longo o senhor a freira o risco o bar (Br.) o santo a cachoeira a rosa o jardim rápido o prato a metade (Br.) a tiara o o leite (Br.) a tsé-tsé a pizza	el cinema las aves (And.) el dedo el viño la luna las fotos (And.) el monoquini el español el puño el sueño o el clano calienteo el gringoo el puntoo inactivooo o la pierna guapo cuando mayo maullar el rey la leucemia la ley la Europa yo soy la pluralidad muy la ciudad su huella cuidar la cuestión el idiota l'ambición el hierro fiel el diálogo diurético la cualidad el huevo el cuerpo el whisky la cuota goy o wahhābí estoy ausente el bien la lava el papel decir cada tarde el infinito la falsedad el gas la negación cuatro el lobo la calle la madre el nariz la longaniza el señor la frase la junta el reloj el santo Ushuaia (Arg.) la rosa yo (Arg.) el genio (And.) la ruta el macho la tiara o el coche la tse-tse la pizza